بزرگداشت آیت الله بهاءالدینی
اولین برنامه از سلسله همایش‌های با افلاکیان خاک‌نشین در بزرگداشت مرحوم آیت‌الله سید رضا بهاء الدینی در ۳۱ اردیبهشت ۱۳۸۱ در تالار فردوسی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران با حضور بالغ بر ۲۵۰۰ نفر از جوانان و مشتاقان راه معرفت برگزار شد که در آن بزرگوارانی چون حضرت آیت‌الله مصطفوی از شاگردان حضرت آیت‌الله بهاءالدینی(ره)، دکتر شیخ الاسلام، دکتر امینی، آیت‌الله امجد، آیت‌الله گنجی و آیت‌الله فاطمی‌نیا به سخنرانی پیرامون احوالات معنوی و عارفانه و شیوه سلوکی آن مرحوم عالیقدر پرداختند.
از خصوصیات بارز مرحوم بهاءالدینی(ره) جامعیت در علم و فقاهت همزمان با عرفان بود و اهمیتی که برای تفکر در آیات الهی قائل بودند. آیت‌الله گنجی در این‌باره می‌گوید: «این مرد واله و عارف برجسته اهل تفکر و در فکر، قهرمان و پهلوان بود و به سایرین نیز سفارش می‌نمود که اهل فکر بشوید. می‌فرمود: من چهار سال فکر کردم تا دری از معارف عالم برزخ به رویم باز شد.»
خدای من! می‌خواهم از این غبار تکرار مکررات رها شوم، حصارها را بشکنم و تا آسمان‌ها پر بگشایم. خدای من! می‌خواهم دمی نیز ذوق با تو بودن را به این دل خسته بچشانم. راستی چه شد که عده‌ای از خاکیان عزم افلاک کردند و از این همه سیاهی و غبارها دست شستند و تعلقات دنیوی را کنار گذاشتند؟ آنان که تا عالم نور سفر کردند و به ماندن در این خراب‌آباد رضا ندادند. راستی که در لحظه لحظۀ حیاتشان چه شراب‌ها نوشیدند و چه حلاوت‌ها چشیدند. برای رسیدن به تو تنها یک قدم برداشتند اما آن یک قدم، قدمی بود که بر روی هوی و هوس‌های نفسانی نهادند و چه زیبا بود پاسخ پروردگارشان که چنان می گوارایی به آنان چشانید تا چشم دل از ما سوی الله فروبستند و پس از آن ندیدنی‌ها را دیدند.